“ျမိဳ႕မျငိမ္း” ၏ “နတ္ရွင္ေနာင္” သီခ်င္းတြင္ ….
“ပိေတာက္ေတြေရႊရည္လူးၾကမယ့္အေျခ ……. ၊ ပုလဲငံု စံပယ္ျဖဴ ဖူးခက္ခက္ေ၀ ၊ပန္းမ်ိဳးစံု ရာသီကုန္ဖူးခဲ့ ေပါ့ေလ ၊ ခ်စ္သူကို ရည္စူး ခူးတယ္လို႕ေခၽြ”…….
သၾကၤန္ပြဲေတာ္တြင္
အေ၀းရွိခ်စ္သူကို ရည္ရြယ္ျပီး ေတာေတာင္ထဲတြင္ပြင့္ေသာ ပိေတာက္ပန္းကို
ခူးေခၽြခဲ့ေသာ စာဆိုစစ္သည္နတ္ရွင္ေနာင္ကို စိတ္ကူးယဥ္လြန္းသူဟု
က်ေတာ္မဆို၀ံ့ပါ ။ အျပစ္တင္ခ်င္း တင္ရလွ်င္ လြမ္းေအာင္ဖန္တတ္ေသာ
ပိေတာက္မင္းကို သာ က်ေတာ္အျပစ္ဆိုမည္။
ပိေတာက္မရွိ လွ်င္သၾကၤန္ သည္ အေတာ့္ကို မျပည့္မစံု အထီးက်န္လိမ့္မည္ ။
( ပိေတာက္ ရွိျပီး ခ်စ္ရမည့္သူ အနားမွာ မရွိလွ်င္ေကာ ????????? )
တစ္ႏွစ္တစ္ခါသာ ပြင့္ေသာပိေတာက္ပန္းသည္ တန္ဖိုးထားဖြယ္ပင္ျဖစ္သည္။
သၾကၤန္ရက္တြင္း
အိပ္ယာမွႏိုးႏိုးခ်င္ “ေဟ့ သည္ေန႔ပိေတာက္ေတြပြင့္ျပီ ေဟ့” လို႔ေသာ
၀မ္းေျမာက္ျမဴးတူးသံႏွင့္ သတင္းစကားသည္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို လႈပ္ႏိုးတတ္ျမဲ ။
ခ်က္ခ်င္းပင္ ပိေတာက္နံ႕ေမႊးလာသည္ ။ ပိေတာက္သည္ အထြက္အျမတ္ထားစရာ ပန္း …. ။
ျမတ္စြာဘုရားကိုလည္း ကပ္လွဴရမည္ ။ အိမ္မွအေမ့အတြက္လည္း ခူးရမည္ ။ ခင္မင္ရာ
မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ေ၀ငွရမည္။ ေနာက္သၾကၤန္ရက္မ်ားအတြင္း
ေရပက္ခံထြက္ၾကမည္ ။ သၾကၤန္သီခ်င္းေတြ ဆိုၾကမည္ ။ ခင္မင္သူ ေတြကို
ေရေလာင္းမည္။ ေနာက္ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႕တြင္ သၾကၤန္လြမ္း ေ၀ဒနာကို ခံစားရင္း
မိဘေတြနဲ႕ ေက်ာင္းကန္ဘုရားသြားရင္း ေနာက္ႏွစ္သၾကၤန္ ျမန္ျမန္က်ပါေစလို႕
ဆုေတာင္းမယ္ ။ ေနာက္ႏွစ္ဆန္း (၁) ရက္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္ စာအုပ္တစ္အုပ္
အမွတ္တရ၀ယ္မည္ ။
ဒါသည္ သၾကၤန္ခံစားမႈျဖစ္သည္။ ေလွ်ာက္လည္ဖူးသမွ် သၾကၤန္မ်ားတြင္ (၉) တန္းေျဖျပီး (၁၀) တန္း က်ဴရွင္မ်ားကို တတ္ေနရသည့္ႏွစ္က သၾကၤန္သည္အေပ်ာ္ဆံုးျဖစ္သည္။ သၾကၤန္တြင္း က်က္ရန္စာမ်ားရွိသည့္ တိုင္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေပ်ာ္ရေသာ အရသာသည္ ေတာ္ေတာ္ၾကည္ႏူးဖို႕ေကာင္းပါသည္ ။
ခုေတာ့ သၾကၤန္အရသာကို တမ္းတေနရသည္မွာ ၾကာေလျပီ ။ ေမာ္လျမိဳႈ္င္တြင္ သၾကၤန္ မ႑ပ္တို႕ တည္ေဆာက္လို႕ အျပီးသတ္စအခ်ိန္ဆိုရင္ က်ေတာ္ျပန္လာခဲ့ရသည္ခ်ည္း ။ ငယ္ငယ္ကေလာက္ ခံစားမႈမႏုနယ္ေတာ့ေသာ္လည္း ဆြတ္ပ်ံ႕မႈေတာ့ျဖင့္ ခံစားေနရဆဲျဖစ္သည္။ ခင္မင္သူတစ္ေယာက္၏ သၾကၤန္ အၾကိဳဆိုျပီး စတိေရေလာင္းခံရသည္မွအပ သၾကၤန္ေရ စိုစိုရႊဲျခင္းကို မခံစားရသည္မွလည္းၾကာေခ်ျပီ ။
ဒါေပမယ့္
တစ္ႏွစ္တစ္ခါ အခ်ိန္မွန္လွေသာ သၾကၤန္ရက္ကို ေမ့ေလ်ာ့ထားႏိုင္ဖို႕ေတာ့
မျဖစ္ပါ ။ ခံစားခ်က္အခ်ိဳ႕ကို မ်ိဳသိပ္ထိန္းသိမ္း
ရမည့္အရြယ္ေရာက္လာသည့္တိုင္ ရင္ထဲတြင္ေတာ့ သည္အခ်ိန္ဆို ဆြတ္ပ်ံ႕လာဆဲ ။
တစ္စံုတစ္ခုေသာ အေျခအေန (က်ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း မည္သို႕ေသာအေျခအေနကို
လိုခ်င္မွန္း မိမိကိုယ္တိုင္မေ၀ခြဲႏိုင္ပါ ) ကိုတမ္းတဆဲ …….. ။ ငယ္က
သူ႕အတြက္ခူးခဲ့တဲ့ ပိေတာက္ဦးကို လည္း သတိရဆဲပါ ….. ။
နက္ျဖန္က်မည့္
သၾကၤန္အတြက္ ကဗ်ာဆရာအခ်ိဳ႕ရဲ့ သၾကၤန္ဖြဲ႕ကဗ်ာမ်ားကို အမွတ္တရ
တင္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစ ………….. ။
ပိေတာက္ပန္း
လတန္ခူးေပမို႕ အလွထူးပါဘိျမျမဖူးရယ္တဲ့ ခိုင္ေရႊ၀ါ ။တကယ္တန္းသာျဖင့္ဘယ္ပန္းေနာ္ စံမတူဘုနႏၵမူ ဖန္ဂူ ထိပ္မွာလပေစၥကာ ေခၽြးေတာ္သိပ္ရတယ္ေအးရိပ္ဆာယာ ။တစ္ႏွစ္တြင္သည္တစ္လေပပတစ္လတြင္ တစ္ရက္ထဲခက္ခဲတဲ့ ရက္ဗုဒၶါပြင့္ရွာၾက စံုျမိဳင္တြင္း ။ျမဴမင္းလြင္ထန္ၾကဴသင္း တာခ်ိန္ယံမေတာ့ေရႊ၀တ္ဆံငံုတံေညွာက္ကယ္ႏွင့္ခါသၾကၤန္ ဂိမွာန္ေရာက္ျပန္ေတာ့သိန္သေရထိန္ေ၀လို႕ေတာက္တဲ့ျပင္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္သင္းေပမယ့္ဆန္းသေလာက္မလင္းႏိုင္ဘုပန္းပိေတာက္မင္း ။ ။(ဦးေၾကာ့)
ပိေတာက္ပန္း
ပန္းပိေတာက္မ်ား ။ ။
မခူးခ်င္စမ္းပါနဲ႕
ႏွစ္ဆန္းခါေတာ္မွီမို႕
ဇေမၺာ္ရည္ ေျပေျပလိမ္းခါပ
ခပ္သိမ္းနယ္စံုစံုသို႔
ပြင့္ငံုကို လင့္ကုန္ၾကေတာ့လို႔
ေခါင္းၾကြကာ ဆာေ၀ေ၀နဲ႕
သူလည္းေလ ေလာကီသားလိုပ
ၾကြားခ်င္လွေပလိမ့္မယ္ ။
တစ္သိန္တင့္ပါဘိ
တိမ္ျမင့္ရည္ျပာျပာက
ၾကည္သာသာ ပင့္ေလအျဖဴးတြင့္ျဖင့္
တီတာတာ ပြင့္ေရႊဖူးငယ္တို႔
လည္ယွက္ကာ ဘယ္ညာလူးေလေတာ့
သူတို႔လို ဘယ္သူျမဴးႏိုင္ပါ့
ထူးပါဘိတယ္။
တ၀ါ၀ါ ဆင္သကၤန္းရယ္က
ကမၻာမွာ ရႊင္ရႊင္လန္းေအာင္လို႕
တမင္မွန္းကာပ သတိဆြယ္
ရည္ရြယ္ေတာ့သလား ။
ခူးပါနဲ႕ကြယ္
ပြင့္ဖူးမွာအ၀ါျခယ္၍
မာလာအလယ္မွာ ႏႊဲခ်င္တဲ့ ႏွလံုးရယ္ေၾကာင့္
ႏွစ္ဆန္းကုန္ အတာ၀င္သို႔
မာန္အင္ကို ဥာဏ္ဆင္ေမြးကာျဖင့္
အေရးအခါသာမွ
ခမ်ာမွာ တစ္ဂုဏ္ဆန္းရတယ္
ပန္းပိေတာက္မ်ား ။ ။
(ဆရာေဇာ္ဂ်ီ)
အတာ
သၾကၤန္ေတာ္တန္ခူးမို႕
ေရႊ၀ါဖူး ပိေတာက္ေတြ ပြင့္ေပါ့ေ၀ေ၀ ။
ေရႊ၀ါဖူး ပိေတာက္ေတြ ပြင့္ေပါ့ေ၀ေ၀ ။
အတာေရ ျဖာေ၀လို႔ စိုလန္း ။
ခ်စ္ဦးမာပါေစ - တဲ့
ႏွစ္ကူးသာပါေစ တဲ့
ပဏာေခၽြ ရႊန္းေ၀ဆင့္တယ္
ထြန္းတင့္ ႏွစ္ဆန္း ။ ။
ႏွစ္ကူးသာပါေစ တဲ့
ပဏာေခၽြ ရႊန္းေ၀ဆင့္တယ္
ထြန္းတင့္ ႏွစ္ဆန္း ။ ။
(ေငြတာရီ)
(ဆရာ ဒဂုန္တာရာကေတာ့ ခ်စ္သူအတြက္ ပိေတာက္ဖူး ခူးရန္ၾကံတဲ့ လုလင္တစ္ေယာက္ရဲ့ အျဖစ္ကို ကဗ်ာဖြဲ႕ခဲ့တယ္….. )
ပိေတာက္ဦး
အို … လွလိုက္တာ
ကိုင္းငိုက္ယိုယီး ၊ တြဲေလာင္းစီး၍
ေရႊသီး၀ါေသြး ၊ ျပြတ္သိပ္ေလးေအာင္
ညြတ္ေကြးရြရြ ၊ လွ … လွ … သည္
ပထမပိေတာက္ပြင့္စဥ္က ။
“ေဟာ … ေဟာ … ပြင့္ျပီ”
က်ဴးရင့္ေအာ္ၾက ၊ တံခါး၀မွ
လွစ္ဟဆိုကာ၊ ေျပးထြက္လာျပီး
၀င္း၀ါပိေတာက္ ၊ သစ္ပင္ေအာက္၀ယ္
လုေကာက္ ေၾကြသည့္ ပြင့္မ်ားကို။
ငမ္းငမ္းတတ္ ၍
လုယက္ခုန္တက္ ၊ ဓားလက္နက္ျဖင့္
လုဖ်က္မႈန္းေၾကာင့္
ေၾကျပဳန္းလဲက် ၊ ဒဏ္ရာရႏွင့္
ရြက္ျမျပာညိဳ .၊ သစ္ငုတ္တိုသာ
ဖရိုဖရဲ က်န္ရစ္၏ ။
ငါ့စိတ္တြင္ကား
ေမခင္ႏွမ ၊ ဆံေကျမထက္
လွလွကေလး၊ ကိုယ္တုိင္ေရြး၍
ဆင္ေပး ထံုးခ်င္လွေသာေၾကာင့္ ။
က်ိဳးပဲ့ေနေသာ
ပင္ေျခေအာက္တည့္ ၊ ငါ ရပ္ၾကည့္၍
ၾကြင္းသည့္တစ္ပြင့္ ၊ ေကာက္မည္လင့္ေသာ္
“အို … ရွင့္ … ကၽြန္မ
ဗုဒၶျမတ္ထံ ၊ လွဴကပ္ရန္” ဟု
လုျပန္အတင္း ၊ ဆိုကာခ်ဥ္းေသာ္
လက္ခ်င္းဆံု၍ ေနသတည္း ။ ။
(ဒဂုန္တာရာ)
(ဆရာမၾကီး ၾကည္ေအးကေတာ့ မွ်ေ၀ခံစားမည့္ ခ်စ္သူမရွိလွ်င္ အထြတ္အျမတ္ထားရာ ပိေတာက္ဦးပင္ အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္ရတယ္လို႕ဆိုျပန္ပါတယ္ … )
အခ်ည္းႏွီးပိေတာက္
လွလိုက္တာကြယ္
၀င္း၀ါထိန္ရဲ ၊ ဆုပ္ခဲေရႊငံု
စုျပံဳပြင့္ၾက ၊ ေပၚဦးစရွင့္
လွ ၊ လွပါဘိ ၊ ႏႈတ္ခမ္းဖိကပ္
နမ္းမိ ခ်စ္မိ ၊ ပိေတာက္ႏြယ္ ။
ပိေတာက္ဦးမို႔
ယစ္မူးတသ ၊ ႏွေျမာလွရဲ့
ဘ၀ခ်စ္သူ ၊ မိုက္မွာယူထင့္
မလွဴရက္ဖူး ၊ တပ္မက္ဦးမည္
ဆုထူးမဆင္ ၊ ဘုရားမတင္ ။
ပိေတာက္ပြင့္ႏြယ္
ရင္၀ယ္ေပြ႕ပိုက္ ၊ ၀မ္းေျမာက္လႈိက္လွဲ
အိမ္ထဲေျပးခဲ့ ၊ ၾကည့္ပါလွဲ႕ဦး
ေမာင့္ရဲ့အနား ၊ စကားစလဲ
ျပံဳးျမဲလ်က္ပင္ ၊ ေမာင္မျမင္ ။
ေမာင္မျမင္၍
ငိုခ်င္ထြက္ခဲ့ ၊ ငဲ့မၾကည့္ေတာ့
ညြတ္ေကာ့ျမိတ္စက္ ၊ အိမ္ျပင္ထြက္၍
သင္းညက္ပ်ံ႕လိႈင္ ၊ ပိေတာက္ခိုင္ကို
ေပြ႕ကိုင္ရပ္ဆဲ ၊ မိုးဖြဲဖြဲမွ
သဲမဲၾကမ္းရိုင္ း ၊ မုန္တိုင္းရမ္းလဲ
မဆန္းၾကယ္ဘူး ထင္မိ၏ ။ ။
(ၾကည္ေအး)
ကဗ်ာဆိုတာ
စာဆိုရဲ့ စိတ္ေၾကးမံုလို႕ဆိုၾကတယ္ ။ အခ်ိဳ႕က သၾကၤန္ကို ခ်စ္တယ္ ။
ၾကည္ႏူးတယ္ ၊ သာယာတယ္ ။ အခ်ိဳ႕ၾက စိတ္နာတယ္ ၊ေၾကကြဲၾကတယ္ ၊
၀မ္းနည္းတမ္းတတတ္ၾကတယ္ ။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သၾကၤန္ဆိုတာ သာမန္အားျဖင့္ခ်စ္စရာ ျမန္မာ့ဓေလ့တစ္ခုပါ ။ အားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ…. ။
0 - ဦး မှတ်ချက်ပေးထားပါသည်
Post a Comment